Liefhebber:
Onderwerp:
Westmalle – Wie provinciaal kan winnen, kan ook nationaal winnen, de wind moet gewoon meezitten. Op Poitiers wist François “Sus” Oudermans nog de provinciale palm binnen te halen. Twee jonge zusjes van de winnares Poitiers wonnen dit weekend 1e en 2e Nat. Argenton jonge duiven.
Tweemaal ook een vlucht onder vergelijkbare omstandigheden. B24-6188086 liet zich constateren om 12:27:30u (1981,82 m/m) en haar volle zus, B24-6188034, arriveerde twee minuutjes later, goed dus voor goud en zilver en de Sus en Nicole mogen een nationale trofee gaan afhalen in Bergen.
Oudermans speelde op deze Argenton 1-2-956-964-1104-1324... (25/45). Hij had er maandagmiddag nog vier achter. Dat is natuurlijk vier teveel maar we hebben dit weekend ergere cijfers gehoord.
Het verhaal van de jongen begon op 25 november, toen werden de 22 kweekkoppels voor het eerst gekoppeld. Uit deze eerste ronde worden een 40 vroege jongen gekweekt, de duif die 2e werd komt uit deze ronde. Haar (of misschien toch zijn, want Sus twijfelt nog lichtelijk of het niet toch een duiver is) zus, die 1e werd, komt uit de tweede ronde. Tijdens die tweede kweekronde wordt er ook uit de vliegers gekweekt, en zo heeft hij uit de twee rondes samen zo’n 100 jongen ter beschikking.
Sus koopt ook graag bons, ieder jaar een 20-tal. Een mooie manier om vers bloed op het hok te krijgen en je steunt er de lokale verenigingen nog mee ook. Zeker van een bon van Jan en Tom Iwens (St.-Katelijne-Waver) zal Oudermans nog geen seconde spijt gehad hebben, de winnares Poitiers en de 1e en 2e Nat. Argenton zijn allemaal kinderen van de Iwensdoffer.
In april werd er gestart met het opleren van de jongen. Sus begint op 3 km van bij de paters Trappisten in Westmalle en via Halle, Massenhoven, Oelegem, Vremde en Zemst eindigt hij in Vilvoorde en vanaf dan gaan ze mee op Quiévrain. Daarna trainen ze enkel nog eenmaal daags aan huis, ’s morgens nadat de duivinnen en de weduwnaars gevlogen hebben. Vorige week was hij nog eens naar Vilvoorde gereden met wat jongen die de laatste vluchten slecht gekomen waren. Tijdens het trainen vliegen ze 1,5 tot 2 uur. Vorig jaar en dit jaar trainen ze uit zichzelf en moeten ze dus niet aan het vliegen gehouden worden.
De winnende duif (van de tweede ronde) had twee Quiévrains, twee Noyons, Ecouen en Bourges in de vleugels. Op deze laatste twee vluchten vloog ze echter nog geen prijs.
De jongen van de eerste ronde worden op de schuifdeur gespeeld, die van de tweede ronde zitten samen op hok. Dit is eigenlijk een hok voorzien voor duivinnen. Door plaatsgebrek zijn de jongen hier eens op terecht gekomen, ze kwamen goed en iets dat werkt, dat verander je niet, dus bleven ze daar zitten.
De duiven die op de schuifdeur gespeeld worden gaan gewoon rechtstreeks de mand in voor de vlucht, maar mogen na de vlucht wel even bij hun partner blijven. De dag na de vlucht is een rustdag, zowel voor de duiven als voor Sus. Dinsdag of woensdag is dan weer de dag voor hun wekelijkse badje.
Een maand geleden hadden ze wat last van de ogen en dan is Sus naar dr. Mariën gereden en dit werd behandeld met wat oogdruppels. Verder wordt er hier weinig medicatie gegeven en al zeker niet preventief gekuurd. Af en toe een siroopke en wat conditiepoeder en verder niets bijzonders.
De duiven krijgen ook alle dagen hetzelfde voer voorgeschoteld. Alles hier wordt simpel gehouden. Sus is ook niet van het vroeg opstaan. Uitslapen, ontbijten en dan pas zijn de duiven aan de beurt, het voordeel van met pensioen zijn, dan heb je tijd om alles wat rustiger te doen.
Wat verliezen betreft heeft Sus niet te klagen, natuurlijk zijn ze er, maar zeker wat de rovers betreft valt het nog goed mee vergeleken met sommige streekgenoten.
Auteur:
