Liefhebber:
Onderwerp:
Hallaar, een deelgemeente van Heist o/d Berg, dan weet u waar we zijn, in de Antwerpse Kempen. Stil zijn die al lang niet meer, er bloeit steeds minder purperen hei, maar met de duiven spelen kunnen ze hier nog altijd. Roger (72), Godelieve en Nick (48) Thys zijn typische Kempenproducten, geen woorden maar daden. Roepen doe je hier na een overwinning en niet vooraf.
Zaterdag mocht er geroepen worden. “Blue Dream” (B23-6019057) arriveerde om 14:18:58u aan de oevers van “de Neet” en was met 1342,01 m/m de primus bij de jaarduiven en bovendien snelste van de hele lossing van 12.611 d.
Godelieve stamt uit een echt duivennest, Roger had echter meer interesse in voetbal. Duivenbloed kruipt echter waar het niet gaan kan en via opa Fons kreeg Nick de microbe te pakken. We weten allemaal hoe besmettelijk dit beestje is en uiteindelijk moest dus ook Roger eraan geloven. Momenteel vormen vader, moeder en zoon een geducht team daar in Heist en omstreken. Ma en pa staan in voor de dagelijkse verzorging en Nick is de man achter schermen. Vanachter zijn computerscherm houdt hij alles bij, bedenkt hij de koppelingen en zo beleeft de hele familie plezier aan het duivenspel, en de Nationals zijn hun speeltuin.
Bij Thys zijn ze vooral gespecialiseerd in asduiven en kampioenschappen maar na Argenton ’21 mogen ze nu toch ook weer een mooie Nationale trofee toevoegen aan hun vitrinekast. “Blue Dream” was hun eerste getekende (vloog eerder 69e Nat. Argenton 11.777d. en 216e Nat. Bourges 18.785 d.), ze speelden op La Souterraine 1-5-38-40-55-1195e Nat. 7368 jaarse (6/9) en 109-118-442e Nat. 5243 oude (3/3). Eén duifje bleef achter van de vlucht, maar tijdens dit interview (maandagochtend) kwam er gelukkig de blije tijding dat ze was thuisgekomen.
Goed nieuws want het seizoen was al zwaar genoeg tot nu toe. Bourges en Argenton waren goede vluchten voor de familie Thys. De resultaten waren goed en de verliezen vielen mee. Dan kwamen enkele mindere vluchten. Sancoins en vooral Poitiers (5 kwijt) waren echt een ramp. De resultaten vielen tegen en vooral de verliezen waren groot. Roger startte het seizoen met 40 doffers en duivinnen op klassiek weduwschap, momenteel heeft hij nog 22 stuks over, 3-4 uitgeselecteerd en de rest is achter.
Eind februari begin maart mogen ze een 3-tal dagen samen om aan mekaar te wennen. Een deel van de duivinnen zijn in het begin van het seizoen nog niet gepaard, dit gebeurt in de loop van het seizoen naargelang de omstandigheden zich aanbieden.
In maart werd er dan ook begonnen met opleren, een 3-tal keer werden ze weggevoerd en daarna trainen ze enkel nog van thuis uit. Tweemaal daags in het begin het seizoen en eens de Nationaals bezig zijn nog eenmaal daags. De duiven gaan ieder week de mand in, tussen nationale vluchten door vliegen ze KHF. Tenzij er zwaar weer wordt voorspeld. Vooral bij te grote hitte wordt er dan gekozen voor een vitessevlucht.
Voor inkorving gebeurt er niets, ze gaan zo de mand in en bij thuiskomst mogen ze even samen blijven. Dan krijgen ze eten en mogen ze wat recupereren op het slaaphok om daarna terug samen te komen. Na dit samenzijn wordt er ook nog wat gevoerd, want eens bij mekaar is er meestal weinig interesse in het eten. Dit voer is volgens de schema’s van Aidi waar de familie Thys zeer tevreden over is.
Roger, Nick en Godelieve beschikken over 18 kweekkoppels en een 6-7 proefkoppels. (bijgehaalde duiven, goede vliegers) en ook uit de beste oude vliegers wordt een ronde geweekt zodat ze jaarlijks een 100-tal jongen kweken voor eigen gebruik.
Op medisch vlak valt er niet heel veel te melden. Na wat mindere prestaties werd er op controle gegaan met de duivinnen. Er bleek echter niets medisch mis met de duiven, gewoon vermoeidheid volgens de veterinair. Een kwaal die gelukkig met een weekje rust verholpen werd. Je kan zo’n beest volpompen met van alles, maar soms is het gewoon even de stekker eruit trekken wat de dokter voorschrijft.
Ook al zaten ze met zeven te letten, toch wist “Blue Dream” zaterdag iedereen te verrassen. Eén letter zag ze nog net de plank op duiken.
Roger: “Eigenlijk kwam ze uit de verkeerde richting. Ze zal maar even gaan draaien zijn want om zo vroeg te vallen kan ze niet veel verkeerd gezeten hebben. Ze is ook nog even blijven zitten. Niet lang hoor, maar op zo’n moment lijken 10 seconden een eeuwigheid. Achteraf gezien moest ik om 14:22u pakken en vlak voor 14:19u ging ze binnen. Ze had dus gerust nog heel even mogen blijven zitten, maar ik ben toch heel blij dat ze dat niet gedaan heeft.” (lacht)
Als het weer goed is mag “Blue Dream” nog een paar keer mee, normaal gesproken deze week al. Om kampioenschappen te winnen moet je spelen! Kempenaars he, geen woorden maar daden!
Auteur:
